Είμαστε μαγικά όντα εμείς οι άνθρωποι, αλλά έχουμε ξεχάσει αυτό που είμαστε!

Αναστασία Γκολέμα, η Κατερινιώτισα ηθοποιός / ψυχοθεραπεύτρια, μίλησε στο VIVEREMAG για την παράσταση " Η Φάρσα του Πιέρ Πλατέν" στην οποία συμμετέχει, τον έρωτα, τον εγκλεισμό από τον κορωνοϊό και την ψυχοθεραπεία. " Είμαστε μαγικά όντα εμείς οι άνθρωποι πολυδιάστατα, μυσταγωγικά, αλλά έχουμε ξεχάσει αυτό που είμαστε ". Ας την απολαύσουμε.

Η φάρσα του Πιέρ Πατλεν σε βρίσκει αυτή την εποχή στο θέατρο κάτω από τη γέφυρα! Πες μας λίγα λόγια για το έργο.

Πρόκειται περί μιας μεσαιωνικής κωμωδίας που γράφτηκε στα Γαλλικά το 1457, από ανώνυμο συγγραφέα και άσκησε μεγάλη επιρροή στο λαϊκό θέατρο της Ευρώπης. Από κάποιους θεωρείται η «μητέρα» της νεότερης κωμωδίας και ο πρόδρομος της commedia dell arte. Οι εκδοχές του έργου είναι πάρα πολλές μιας και ο Πατλέν ο πρωταγωνιστής και ήρωάς μας, φημίζεται για τα κατορθώματά του και μοιάζει λίγο, σε μια πιο εκλεπτυσμένη μορφή, με τον δικό μας Καραγκιόζη. Μπορούμε να βρούμε έργα πού να τον παρουσιάζουν ως τον Πατλέν υπουργό, τον Πατλέν στην κόλαση, τον Πατλέν βασιλιά κ.λ.π. Άλλη μία επιρροή που φαίνεται να έχει ασκήσει το συγκεκριμένο έργο είναι στα έργα του μεταγενέστερου και πολυγραφότατου θεατρικού συγγραφέα Carlo Goldoni. “Η φάρσα του δικολάβου Πιέρ Πατλέν” ανέβηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα πριν από 30 χρόνια και αυτό είναι το δεύτερο ανέβασμα της παράστασης. Έχει διασκευαστεί το κείμενο σε δεκαπεντασύλλαβο απο την Μαρία Χριστοδούλου και έχει γίνει μια ιδιαίτερη σκηνοθεσία από τον Θανάση Θεολόγη. Το έργο μιλάει για την απιστία της μικροαστικής τάξης, την έλλειψη της δικαιοσύνης, τις απατεωνιές που κάνει ο καθένας για το προσωπικό του συμφέρον και εμφανίζει διακωμωδώντας τις αδυναμίες των ανθρώπινων χαρακτήρων, βάζοντας το κοινό συνεργό στις απάτες που εκτυλίσσονται κατά την εξέλιξη της δραματουργίας. Το έργο έχει υπέροχα ιντερλούδια, διασκεδαστικά τραγούδια, γρήγορο ρυθμό και σπιρτόζικες εναλλαγές. Είμαι χαρούμενη για αυτήν την επί σκηνής συνάντηση και για την εμπειρία της θεατρικής μας συνεργασία μας δηλώνω ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα που καταφέραμε.

Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας την εμπειρία σου από τον συγκεκριμένο ρόλο?

Υποδύομαι την Guillaumette που έχει μετονομαστεί σε Ευπραξία και όπως προκύπτει απ’ το κείμενο είναι μια γυναίκα που αναζητά τον πλούτο μέσα απ’ τους ερωτικούς της συντρόφους. Η Ευπραξία είναι η γυναίκα του δικολάβου Πιέρ Πατλέν, ο οποίος έχει ξεπέσει πια και δεν δύναται να της προσφέρει υλικά αγαθά. Έτσι έχει τα μάτια της ορθάνοιχτα για να βρει τον επόμενο στόχο, ο οποίος στην ροή του έργου είναι ο βοσκός. Μόλις η Ευπραξία καταλαβαίνει ότι ο βοσκός έχει αποκτήματα, δεν αργεί να αφήσει τον Πατλέν και να γίνει γυναίκα του βοσκού. Είναι πολύ δύσκολο να ερμηνεύεις τον ρόλο ενός ήρωα που μπορεί να μην θαυμάζεις. Έχω συναντηθεί και με άλλους τέτοιους ήρωες στο παρελθόν. Η συνάντηση λοιπόν με τέτοιους αντιήρωες είναι μια μεγάλη ευκαιρία αυτογνωσιακής εξέλιξης διότι σε φέρνει αντιμέτωπο με τα δικά σου κομμάτια που πιθανόν να μοιάζουν στον χαρακτήρα του. Για να τον υποδυθείς χρειάζεται να παρατηρήσεις, να πλησιάσεις, να ταυτιστείς, να χωρέσεις, ν’ αποδεχθείς. Μ’ αυτόν τον τρόπο εκπληρώνονται οι προϋποθέσεις για να περάσουν όλα αυτά και στους θεατές. Το κοινό καθώς θα συμμετέχει ενεργητικά, θα συντονιστεί με τις ενέργειές μας και μέσα από τα συναισθήματα που θα βιώσει, θα προκύψει η κάθαρση και εκ των υστέρων η επίγνωση. Νοιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη που μπορώ να τα εξασκώ όλα αυτά μέσα από την θεατρική πρακτική και να μοιράζομαι ύπαρξη, σώμα, ψυχή και ερωτήματα.

Πώς βίωσες όλον αυτόν τον εγκλεισμό κατά τη διάρκεια του κορωνοϊού; Πώς το αντιμετώπισες και τι σημαίνει για σένα;

Η περίοδος του κορωνοϊού με μεταμόρφωσε, κάνοντας με να φτάσω μερικά βήματα πιο κοντά στην ουσία μου. Σε όλη την διάρκεια της ζωής μας εξελισσόμαστε αλλά μετά απο κάποια δύσκολα που βιώνουμε εδραιώνουμε τις αλλαγές μας. Η πρώτη περίοδος του κορωνοϊού κι ο αναπάντεχος εγκλεισμός ήταν για μένα μια ιδιαιτέρως οδυνηρή κατάσταση η οποία συνοδεύτηκε από βαθιά μελαγχολία και ψυχοσωματικά συμπτώματα. Νόμιζα πως ήταν αδύνατο να συνηθίσω σε μια τέτοια στέρηση και τρέλα, όπου νόμιζα ότι ονειρεύομαι ή ότι ζω σε αστυνομικό μυθιστόρημα. Παρόλη την θλίψη και τον ψυχικό πόνο που βίωσα, μιας και αυτή η περίοδος έβγαλε στην επιφάνεια παλιά τραύματα σε όλους τους ανθρώπους, η δημιουργικότητά μου και η προσήλωση στους στόχους μου άρχισε να αυξάνεται προοδευτικά. Μετά ήρθε το καλοκαίρι ήμουν ξανά σε άρνηση και δεν πίστευα ότι θα ξαναβιώσουμε κάτι τέτοιο αν και όλοι υποστήριζαν ότι θα ξαναγίνει και ξαναέγινε. Η δεύτερη φορά ήταν πάλι σαν μια χιονοστιβάδα που έπεφτε πάνω μου την ώρα που προσπαθούσα να ανέβω ένα ψηλό βουνό, αλλά αυτή τη φορά ήξερα να σηκώνομαι και να ξαναστέκομαι στα πόδια μου. Παρέμεινα προσηλωμένη στα γραπτά μου, στα διαβάσματά μου, στις ψυχοδραματικές μου ομάδες, στην αποστολή μου και η πορεία των πραγμάτων δείχνει πως άνθισα. Οι ματαιώσεις, τα προδομένα όνειρα, η δυσκολία μετακίνησης, η επιτήρηση της αστυνομίας, ο έλεγχος, ο κοινωνικός διχασμός μέσα από τις κατηγορίες που δημιουργήθηκαν εμβολιασμένος-ανεμβολίαστος, οι διακρίσεις, η ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων, η απομόνωση, όλα αυτά ήταν τόσο δύσκολα που επέβαλλαν με τον δικό τους τρόπο ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα στη ζωή μου, το οποίο και συνέβη. Σκέφτηκα πολύ πως θέλω να ζω, με ποιον τρόπο, με ποιους ανθρώπους δίπλα μου, με τι θέλω να ασχολούμαι και το γιατί είμαι εδώ. Ο τρόπος της ανάπτυξης μέσω επιβεβλημένου εγκλεισμού που θυμίζει αναγκαστική ασκητική δεν ήταν αργός και σταδιακός αλλά αντιθέτως απότομος και σκληρός. Δύσκολο να το μοιραστώ όμως είχε αποτέλεσμα στην περαιτέρω γνωριμία μου με εμένα.

Όπως γνωρίζω ασχολείσαι με το θέατρο και τη θεραπεία συγχρόνως. Πώς τα συνδυάζεις και τι νόημα έχει για σένα αυτό; Είσαι περισσότερο ηθοποιός ή ψυχοθεραπεύτρια; Πώς προσδιορίζεσαι;

Ναι, είναι αλήθεια, είμαι μοιρασμένη αλλά νιώθω ολόκληρη. Μέσα στο δικό μου σύμπαν συνυπάρχουν η θεραπεία και το θέατρο με ίση σημαντότητα και χώρο στην καρδιά μου. Αυτό είναι μια εσωτερική κατάκτηση γιατί δεν ήταν πάντα έτσι! Δούλεψα πολλά χρόνια για να συμβεί και αφιερώθηκα και στα δυο με γενναιοδωρία ψυχής. Είμαι συγχρόνως καλλιτέχνης και θεραπεύτρια, μου αρέσει να λέω “θεραπευτική καλλιτέχνης”. Αυτό το εμπνεύστηκα μία μέρα σε ένα διαλογισμό και για να το επιβεβαιώσω μέσα μου πέρασαν κάποια χρόνια. Όμως έτσι είναι, αυτή είναι η αλήθεια πως είμαι εκπαιδευμένη να παίζω. Να παίζω κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά, να παράγω και να αναπαράγω χαρακτήρες, ρόλους τόσο επί της θεατρικής όσο και επί ψυχοδρατικης σκηνής. Να δημιουργώ το πλαίσιο για να μπορούν και οι άλλοι άνθρωποι να δημιουργούν τα πλάσματα που φαντάζονται, τα πλάσματα που ονειρεύονται, τον εαυτό που βιώνουν στο τώρα και τον εαυτό που φαντάζονται πώς έχουν αλλά ποτέ δεν έχουν νιώσει ως τώρα. Βρίσκω τη δουλειά που κάνω θαυμαστή, θεία, ιερή. Είμαι τυχερή διότι έχω ευλογηθεί να ακολουθήσω τελικά το μονοπάτι της ψυχής μου μέσα από χίλια προβλήματα, μέσα από δύσβατα μονοπάτια μέσα από ατελείωτα ερωτήματα αλλά παρόλα αυτά παρέα από ένα μικρό φως που με οδηγούσε πάντα, σε αυτό για το οποίο ήμουν φτιαγμένη. Με πάθος και πολύ υπομονή στέκομαι δίπλα στον εαυτό μου και στους ανθρώπους που είναι στο ίδιο αυτογνωσιακό μονοπάτι. Έχω ατελείωτο κίνητρο πού πηγάζει από την ψυχή μου και τη σύνδεσή μου με αυτό που βιώνω ως ζωή γύρω μου και μέσα μου. Είμαι συνδεδεμένη με μια πηγή αστείρευτης ενέργειας για να εμπνεύσω, να μοιραστώ, να φωτίσω και όλα αυτά τα υλοποιώ στο χώρο της θεραπείας που είναι για μένα το Τheater Τherapy αλλά συγχρόνως και στην εκάστοτε σκηνή που έχω την τύχη να εμφανίζομαι. Δεν υπάρχει καμία διαφορά από σκηνή σε σκηνή. Η σκηνή πρώτα βρίσκεται μέσα μας και μετά έξω μας. Η σκηνή είναι παντού η ίδια, όταν θέλουμε να εκτεθούμε και να μοιραστούμε!

Τι θέση έχει ο έρωτας στην ζωή σου;

Στο κέντρο του χώρου όπου εργάζομαι έχω ένα μεγάλο έργο τέχνης πολύ συμβολικό για μένα, τον πίνακα “The Abduction of Psyche” του Émile Signol. Είναι η ιστορία της αρπαγής της ψυχής από τον Θεό Έρωτα. Επίσης ο σκύλος μου ακούει στο όνομα “Έρως”. Ο Έρωτας είναι η συμπαντική αυτή δύναμη που μας γλιτώνει από τον θάνατο. Κάθε μέρα πεθαίνουμε με διάφορους τρόπους από τους φόβους μας, από τα άγχη μας, από τις αμφιβολίες μας, από δυνάμεις μέσα μας που θέλουν να μας κρατάνε στο σκοτάδι. Σε αυτό το ταξίδι μόνον ο Έρωτας μπορεί να μας γλυτώσει από το να οπισθοδρομήσουμε και στην δική μου πορεία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μου ζωής και της ιερής πορείας μου προς την ολοκλήρωση, δηλαδή μιας πορείας προς τον παράδεισο της “Υγίειας”. Στο σημείο που βρίσκομαι πνευματικά, ο Έρως δεν υπάρχει εξωτερικά-μονοδιάστατα αλλά μόνο ως μια δύναμη που με οδηγεί προς την εσωτερική ένωση, ως μια έλξη του ανθρώπου με την ουσία του και ως μια θεϊκή βοήθεια για να εκπληρωθεί ο ιερός γάμος μέσα μας. Η πρωταρχική ώθηση του σύμπαντος για να μεταμορφωθούμε σε αυτό που κυοφορούμε!

Σ ένα βαθύτερο επίπεδο μου μοιάζεις με φιλόσοφο!

Πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι όταν περπατάς στον κόσμο των νοημάτων, των ιδεών, των συναισθημάτων και της ένωσης? Ασχολούμενη με το Θέατρο, με την Αυτο-γνωσία, με την Ψυχο-θεραπεία, με την Καλλι-τεχνία βιώνω πως όλα τα παραπάνω κάπου ενώνονται. Δεν είναι σαφή τα όρια που διαχωρίζουν αυτές τις περιοχές. Η είσοδος στη Φιλο-σοφία είναι αναπόφευκτη όταν αντέχεις να κουβαλάς τα ερωτήματα ανοιχτά. Μια δυνατότητα που την έχουμε όλοι μέσα μας! Ίσως αν τολμούσαμε όλοι να ζούμε έτσι να είμασταν ολόκληροι, ενωμένοι, ειρηνικοί, δημιουργικοί. Από τον Διογένη Λαέρτιο μαθαίνουμε πως όταν ερωτήθηκε ο Αριστοτέλης για το τι είναι αυτό που κέρδισε από την φιλοσοφία, αυτός απάντησε :
- Να κάνω με την δική μου θέληση αυτό που οι άλλοι το πράττουν από τον φόβο των νόμων!

Ποιο είναι το μήνυμα σου στην ανθρωπότητα;

Υπάρχει μία μαγεία εκεί μέσα, υπάρχει μία μαγεία εκεί έξω, μη σταματάτε να την ψάχνετε. Ο πιο απλός δρόμος για να τη βρείτε είναι να κλείσετε τα μάτια και να αφουγκραστείτε. Είμαστε μαγικά όντα εμείς οι άνθρωποι πολυδιάστατα, μυσταγωγικά, αλλά έχουμε ξεχάσει αυτό που είμαστε. Βρισκόμαστε σε κατάσταση λήθης και για αυτό βρεθήκαμε εδώ σε τούτη την ενσάρκωση, για να μπορέσουμε να ξαναβρούμε την Α-λήθεια μας και να την κάνουμε έργο. Και ξανασυνδεόμενη με την πιο πάνω ερώτηση μιας και φιλοσοφία είναι η επιστήμη της αλήθειας, όπως μας αναφέρει ο Αριστοτέλης, ας επικαλεστούμε την Μνημοσύνη, την μητέρα των Μουσών, να μας βοηθήσει στο έργο της ζωής μας, για να μπορούμε να υπηρετούμε την Α-λήθεια μας!

 

VIVEREMAG