Αναστασία Γκολέμα είναι ηθοποιός/σκηνοθέτης, εισηγήτρια Satyananda Yoga, Ψυχοδραματίστρια και Διαγενεαλογική θεραπεύτρια. Απόφοιτος του Κρατικού θεάτρου Βορείου Ελλάδος, της σχολής Jaques Lecoq, του ψυχοδραματικού κέντρου ΨΥΚΑΠ, της σχολής διαγενεαλογικής θεραπείας Anne Ancelin Shuzenberger συνεχίζοντας τις σπουδές της στην Ψυχολογία στο Ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο Κύπρου. Παίζει στο θέατρο από το 1999 και συντονίζει ψυχοθεραπευτικές ψυχοδραματικές ομάδες από το 2012. Είναι ιδρύτρια του χώρου έρευνας θεάτρου και ψυχοδράματος στην Αθήνα που ονομάζεται TheaterTherapy. Μερικές από τις δραστηριότητές της είναι η διδασκαλία θεάτρου, τα σεμινάρια εκπαίδευσης ρόλων, τα μαθήματα yogaκαι η διδασκαλία τεχνικών anti-stress και αναπνοής. Όραμα της είναι να εμπνεύσει και να ενισχύσει τους ανθρώπους μέσα από την τέχνη του θεάτρου, βοηθώντας τους να περπατήσουν με χαρά το μονοπάτι της αυτογνωσίας.
Αυτή την περίοδο συμμετέχει στα γυρίσματα για την ταινία μικρού μήκους αφιερωμένη στα 85 χρόνια από τον θάνατο του Ελευθέριου Βενιζέλου. Η ταινία θα προβληθεί στις 18 Μαρτίου από την Ελληνική τηλεόραση, προετοιμάζοντας το έδαφος για το σίριαλ πάνω στην ζωή του μεγάλου ηγέτη. 
Ας απολαύσουμε την Αναστασία Γκολέμα, η οποία ήταν «Χείμαρρος» στις απαντήσεις της.
Δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς…..
Αγάπη!
Που ξοδεύεις τα χρήματά σου;
Σε βιβλία, υλικά τέχνης, σεμινάρια ψυχοθεραπευτικά, αυτογνωσιακά, επιμορφωτικά, σπουδές, πτυχιακά, μεταπτυχιακά, παραστάσεις και ταξίδια!
Ποια είναι η χειρότερη συνήθειά σου;
Η τελειομανία, ο θυμός και οι σοκολάτες
Ποια είναι η συνήθεια που απεχθάνεσαι στους άλλους;
Η έλλειψη αυτοεικόνας, η ανικανότητα αυτογνωσίας και η βεβαιότητα πωςκανένας ξένος δεν κατοικεί μέσα τους.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;
Μην ψάχνεις μακριά! Μπορείς να βρεις όλον τον κόσμο σε μια σταγόνα νερό! Αυτό είναι του δασκάλου μου του J. Lecoq.Έχω όμως κι ένα ακόμα που του μοιάζει, από έναν άλλο δάσκαλο μεγάλο αγαπημένο ποιητή «Είπες θα πάγω σ άλλη γη θα πάγω σ άλλη θάλασσα μια Πόλις άλλη θα βρεθεί καλύτερη απ αυτή, κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή κι είναι καρδιά μου σα νεκρός θαμμένη» και για να μην πω όλο το ποίημα… συνεχίζει…» Καινούριες Πόλεις δεν θα βρεις δεν θα βρεις άλλες θάλασσες, η Πόλις θα σε ακολουθεί……» Αυτό το τελευταίο είναι το ζουμί! Γι αυτό αγαπάμε Καβάφη!
Ποια θεωρείς την πιο υπερεκτιμημένη αρετή;
Συνειδητά σιωπώ! Ας ξαναδιαβάσουμε ταπεινά τους κλασικούς φιλοσόφους. Παραπέμπω στα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη!
Τι κάνεις για να χαλαρώσεις;
Μπάνιο με ζεστό νερό, ένα ποτήρι κρασί και μια αγκαλιά.
Αν σου ζητούσαν να διαλέξεις, Μουσική ή Θέατρο;
Ο Λούντβιχ Βιντγενσταιν λέει «Εκεί που σταματούν οι λέξεις αρχίζει η μουσική». Ο Σαίξπηρ στο Όπως σας αρέσει λέει «Ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή και όλοι, άντρες και γυναίκες, απλά ηθοποιοί». Όταν με ρωτάς να διαλέξω ανάμεσα σε μουσική και θέατρο είναι σαν να με ρωτάς να διαλέξω ανάμεσα στο να εισπνέω και να εκπνέω, λυπάμαι, αδυνατώ!
Τι θα άλλαζες στην πόλη που μένεις;
Ας απολαύσουμε την Αναστασία Γκολέμα, η οποία ήταν «Χείμαρρος» στις απαντήσεις της.
Δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς…..
Αγάπη!
Που ξοδεύεις τα χρήματά σου;
Σε βιβλία, υλικά τέχνης, σεμινάρια ψυχοθεραπευτικά, αυτογνωσιακά, επιμορφωτικά, σπουδές, πτυχιακά, μεταπτυχιακά, παραστάσεις και ταξίδια!
Ποια είναι η χειρότερη συνήθειά σου;
Η τελειομανία, ο θυμός και οι σοκολάτες
Ποια είναι η συνήθεια που απεχθάνεσαι στους άλλους;
Η έλλειψη αυτοεικόνας, η ανικανότητα αυτογνωσίας και η βεβαιότητα πωςκανένας ξένος δεν κατοικεί μέσα τους.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;
Μην ψάχνεις μακριά! Μπορείς να βρεις όλον τον κόσμο σε μια σταγόνα νερό! Αυτό είναι του δασκάλου μου του J. Lecoq.Έχω όμως κι ένα ακόμα που του μοιάζει, από έναν άλλο δάσκαλο μεγάλο αγαπημένο ποιητή «Είπες θα πάγω σ άλλη γη θα πάγω σ άλλη θάλασσα μια Πόλις άλλη θα βρεθεί καλύτερη απ αυτή, κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή κι είναι καρδιά μου σα νεκρός θαμμένη» και για να μην πω όλο το ποίημα… συνεχίζει…» Καινούριες Πόλεις δεν θα βρεις δεν θα βρεις άλλες θάλασσες, η Πόλις θα σε ακολουθεί……» Αυτό το τελευταίο είναι το ζουμί! Γι αυτό αγαπάμε Καβάφη!
Ποια θεωρείς την πιο υπερεκτιμημένη αρετή;
Συνειδητά σιωπώ! Ας ξαναδιαβάσουμε ταπεινά τους κλασικούς φιλοσόφους. Παραπέμπω στα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη!
Τι κάνεις για να χαλαρώσεις;
Μπάνιο με ζεστό νερό, ένα ποτήρι κρασί και μια αγκαλιά.
Αν σου ζητούσαν να διαλέξεις, Μουσική ή Θέατρο;
Ο Λούντβιχ Βιντγενσταιν λέει «Εκεί που σταματούν οι λέξεις αρχίζει η μουσική». Ο Σαίξπηρ στο Όπως σας αρέσει λέει «Ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή και όλοι, άντρες και γυναίκες, απλά ηθοποιοί». Όταν με ρωτάς να διαλέξω ανάμεσα σε μουσική και θέατρο είναι σαν να με ρωτάς να διαλέξω ανάμεσα στο να εισπνέω και να εκπνέω, λυπάμαι, αδυνατώ!
Τι θα άλλαζες στην πόλη που μένεις;
Θα ξέθαβα τα μπαζωμένα ποτάμια της Αθήνας. Θα μείωνα τα καυσαέρια και τους ρύπους με απαγόρευση κυκλοφορίας οχημάτων στο κέντρο θα πεζοδρομούσα μεγάλα κομμάτια της πόλης και θα ανάγκαζα τους πολίτες να δηλώνουν στην φορολογική τους δήλωση τον αριθμό των δέντρων που φύτεψαν κάθε χρόνο και των δημόσιων χώρων που καθάρισαν με τις οικογένειές τους, από πλαστικές σακούλες, αποτσίγαρα, πακέτα, σοκοφρέτες, και προφυλακτικά.
Πιο είναι το motto σου στην ζωή;
Η Ζωή λέει πως η Αγάπη είναι σαν να καταθέτεις χρήματα σε ένα ATM. Η ζωή εξηγεί πως η ιδιαιτερότητα της αγάπης είναι να μπορείς να καταθέτεις σε κάποιο ATM αλλά ποτέ να μην λαμβάνεις από το ίδιο.
Τρία πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένη;
Η Ίρις η κόρη μου, ο Έρως ο σκυλάκος μας και ότι ξεκινάει από Θε……..Θεός, Θέατρο, Θεραπεία.
Τι θα ήθελες να αλλάξεις από το παρελθόν?
Με μια εκκαθαριστική χρονομηχανή λοιπόν πάω πίσω και ρουφάω πατριαρχία, βία, αδιαφορία, ασυνειδησία, ναρκισσισμό, διάσπαση, αδικία, μοναξιά, ψυχολογικό τέλμα, χάσιμο, ρατσισμό, διάκριση,,,, κάτσε ν’ αλλάξω σακούλα!
Η ενασχόληση με τα κοινά σε βρίσκει αδιάφορη ή όχι;
Δεν με βρίσκει καθόλου αδιάφορη αν και ανήκω σε μια γενιά που είναι η προσωποποίηση του “apolitique” ελληνιστί «απολιτίκ». Είμαι ένας άνθρωπος που νιώθει την ευθύνη για τη συνδημιουργία του κόσμου τούτου. Αυτό όμως που άλλοτε με θυμώνει και άλλοτε με παγώνει είναι οι «πολιτικές οικογένειες», τα σόγια, οι ιεραρχίες, τα συμφέροντα, οι γνωστοί μας, οι δικοί μας, τα ρουσφέτια, τα βολέματα κλπ. Ο δικός μου τρόπος να ασχολούμαι με τα κοινά είναι να παίζω στο θέατρο και να αντέχω να σταυρώνομαι επί σκηνής όπως είπε και ο Ντιντερό « ο ηθοποιός είναι ένα υποκείμενο που η σπουδαιότητά του έγκειται στο ότι κουβαλάει στις πλάτες του το βάρος του κόσμου, για να μπορούν οι άνθρωποι να καθρεφτίσουν πάνω του τον εαυτό τους» . Εν συνεχεία ακολουθώ το δρόμο του «γνώθι σαυτόν» και μετέχω σε ομάδες ψυχοθεραπευτικές και αυτογνωσιακές μέσω της θεατρικής τέχνης, προς έμπνευσιν και συμμόρφωσην με τους κανόνες της ψυχής.
Πως νιώθεις ως γυναίκα και άτομο για τα όσα έχουν πλέον αποκαλυφθεί;
Από τη μια πλευρά βαθιά δικαίωση και χαρά και από την άλλη αηδία όταν ακούω για παραγραφές και υποθέσεις που μπαίνουν στα αρχεία γιατί έχουν περάσει τα χρόνια. Αναρωτιέμαι συχνά τι θα πει δημοκρατία; Τι θα πει δικαιοσύνη; Προτείνω να φανταστούμε την Πολιτεία ως μια ζώσα οντότητα! Την προτιμάτε νέα, λαμπερή, δυναμική, έξυπνη, σκεπτόμενη, που ξέρει να προλαμβάνει, να προστατεύει, να αναθεωρεί, να αναπροσαρμόζει τις απόψεις της, όντας ανοιχτή στην αλλαγή: Ή μήπως ηλικιωμένη, φοβισμένη, τυφλή, καημένη, απερίσκεπτη, με απαρχαιωμένες ιδέες, κρυψίνους, μοιρολάτρη, που αρέσκεται να συγκαλύπτει και να δικαιολογεί τη βία;
Ξέρατε εσείς, εικάζαμε εμείς και κανείς δεν μιλούσε. Γιατί;
Αν το δούμε διαγενεαλογικάτα μυστικά των οικογενειών που υπέστησαν τραύματα όπως προσφυγιές, καταστροφές, γενοκτονίες κλπ έρχονται στο φως μόνο μετά την δεύτερη ή τρίτη γενιά με ιδιαιτέρως σοβαρά συμπτώματα. Και αυτό γιατί πρέπει να υπάρξει ενός είδους ασφάλεια για να εκφραστούν. Περνάνε λοιπόν γενιές ολόκληρες που αποσιωπούν την αλήθεια. Βάζοντας την στην άκρη, αγνοώντας την. Κι έτσι πάντα κυοφορείται ένας βουβός πόνος, που σχετίζεται με την επιβίωση. Στις οικογένειες, στις ομάδες, στις κοινωνίες. Γιατί είναι πιο εύκολο να σιωπάς παρά να εκτεθείς. Γιατί όσο απειλείσαι δεν μπορείς να εκφραστείς. Δεν μπορείς καν να σκεφτείς και έτσι απωθείς. Αλλά όπως λέμε και στην γλώσσα της ψυχοθεραπείας «Ότι δεν λέει το στόμα τα λέει το σώμα» η σιωπή πάντα εξυπηρετεί την επιβίωση αλλά ποτέ μακροχρόνια δεν βγαίνει σε καλό. Και τα μυστικά πάντα βρίσκουν τον τρόπο να μιλάνε μέσα από το σώμα μας. Ξέρουν τελικά να αποκαλύπτονται μέσα από ψυχοσωματικά, αυτοάνοσα και διαταραχές πάσης φύσεως. Άρα πάντα πρέπει να διαλέξουμε ή τον δρόμο της δυσλειτουργίας ή τον δρόμο της αλήθειας. Με λίγα λόγια μιλάς όταν δεν μπορείς άλλο να σωπαίνεις !
Άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, για τους ηθοποιούς! Καταργήθηκε επί Μελίνας,,, Μέγιστο ατόπημα,,,,! Έκανε μεγάλο κακό στο θέατρο άνοιξε τις πόρτες σε όλους του περαστικούς. Ερωτώ? Μπορεί να μπει δικηγόρος σε δικαστήριο χωρίς κατάρτιση ? Μπορεί να μπει χειρουργός σε εγχείρηση χωρίς σπουδές και ειδικότητα? Μπορεί να παίξει κάποιος στο μέγαρο μουσικής χωρίς να έχει ξημεροβραδιαστεί πάνω από τις παρτιτούρες του? Πως λοιπόν «ηθοποιός» μπορεί να λέγεται κάποιος που μέχρι χθες έκανε κάτι άλλο? Που δεν έχει παρελθόν, τριβή και γνώσεις θεωρητικές κι εμπειρικές? Που είναι τυχάρπαστος? Επειδή δηλαδή ο ηθοποιός έχει ως υλικά της δουλειάς του το σώμα και την ψυχή? Επί σκηνής, δεν μιλάμε για ένα σώμα αλλά για ένα Ποιητικό σώμα, για ένα εργαλείο που Ποιεί! Κι αυτό το σώμα για να το αποκτήσει κανείς πρέπει να κάνει πάρα πολλά χιλιόμετρα στη θεατρική τουζωή!
Συμφωνείς ή όχι με τις πολλές σχολές υποκριτικής που υπάρχουν;
Οι πολλές (ιδιωτικές) σχολές εκμεταλλεύονται και εξυπηρετούν την ματαιοδοξία των Ελλήνων που θέλουν όλοι να παίξουν στην τηλεόραση και να γίνουν σταρ, κοινό χαρακτηριστικό λαών που έχουν χάσει την αυθεντικότητά τους, που πάσχουν από ημιμάθεια, έλλειψη παιδείας και μαστίζονται από ναρκισσισμό και ανασφάλεια, που θεωρούν ότι θα κοιμηθούν άγνωστοι και θα ξυπνήσουν γνωστοί. Επίσης το φαινόμενο είναι παράγωγο της αναδουλειάς στον θεατρικό χώρο όπως και του καλλιτεχνικού τέλματος, ίδιον της μεταμοντέρνας εποχής και της αμερικανοποίησης που υφιστάμεθα.
Ποια η γνώμη σου για την Ελληνική κοινωνία;
Η ελληνική κοινωνία πάσχει από μετατραυματική αγχώδη διαταραχή κοινώς PTSD. Συναισθανόμενη ένα έθνος με αναρίθμητες πληγές στην πρόσφατη ιστορία του, μόνον με τέτοια διάγνωση μπορώ να δικαιολογήσω σε πολλά επίπεδα, τη συμπεριφορά του!
ΠΗΓΗ: VIVEREMAG
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου