Γιατί γυναικοκτονία κι όχι ανθρωποκτονία;

Γιατί γυναικοκτονία κι όχι ανθρωποκτονία; Η δικηγόρος Φανή Γιωτάκη για την ανάγκη καθιέρωσης του όρου

ΕΛΛΑΔΑ 20.07.2021 15:52

Η δικηγόρος και μέλος της νομικής πρωτοβουλίας «Νομικά θέματα - Συνεπιμέλεια» για τις νομικές πτυχές του όρου και το αίτημα επίσημης αναγνώρισής του

Η πρόσφατη γυναικοκτονία της 26χρονης Γαρυφαλλιάς στη Φολέγανδρο ανοίγει για μία ακόμα φορά το θέμα της νομικής αναγνώρισης του φαινομένου ως κάτι διακριτό από την ανθρωποκτονία από πρόθεση. Η νομική αναγνώριση της αφαίρεσης της ζωής μίας γυναίκας επειδή είναι γυναίκα δεν συνιστά ένα νέο είδος αδικήματος, όμως, το αίτημα από φορείς, οργανώσεις και πολίτες είναι να αντιμετωπίζεται με άλλο βλέμμα από Νομοθέτες, Δικαιοσύνη και κρατικούς θεσμούς. Το ethnos.gr επικοινώνησε με την Φανή Γιωτάκη, δικηγόρο και μέλος της νομικής πρωτοβουλίας «Νομικά θέματα - Συνεπιμέλεια», για τις νομικές πτυχές του όρου Γυναικοκτονία, και γιατί είναι ανάγκη, αλλά και υποχρέωση της χώρας, αυτός να αναγνωριστεί και επίσημα.

«Σύμφωνα με το άρθρο 299 παρ.1 του Ποινικού Κώδικα το έγκλημα της ανθρωποκτονίας τιμωρείται με την ανώτατη ποινή δηλαδή την ισόβια κάθειρξη ή την πρόσκαιρη κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.

Στo πλαίσιo των όσων ορίζει η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας γνωστή και ως “Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης” την οποία έχει κυρώσει η Ελλάδα με το ν. 4531/2018, η Ελλάδα πρέπει να λάβει όλα τα αναγκαία νομοθετικά μέτρα προκειμένου να προστατέψει το δικαίωμα όλων, ιδιαίτερα των γυναικών να ζουν χωρίς βία τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική σφαίρα.

Άλλωστε τα ειδικά μέτρα τα οποία είναι αναγκαία για την πρόληψη και προστασία των γυναικών από τη βία που βασίζεται στο φύλο δεν θεωρούνται διακριτική μεταχείριση σύμφωνα με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης αλλά και με το Σύνταγμα. Ωστόσο, η γυναικοκτονία, δηλαδή η ανθρωποκτονία γυναίκας λόγω ειδικών χαρακτηριστικών που σχετίζονται με το φύλο και το ρόλο της, δεν ορίζεται ευθέως από τον ισχύοντα ποινικό κώδικα ως διακριτό έγκλημα.

Αυτό που θα ήταν αναγκαίο είναι η αναγνώριση του φαινομένου της έμφυλης βίας, όπως αυτό αποτυπώνεται και στις ανθρωποκτονίες γυναικών με την προσθήκη ως βάση διακρίσεως στο άρθρο 82Α του Ποινικού Κώδικα και συγκεκριμένα να αναγνωριστεί η ανθρωποκτονία λόγω της διάκρισης με βάση το φύλο η οποία δεν σήμερα δεν γίνεται. Το συγκεκριμένο άρθρο ορίζει ότι το ελάχιστο όριο της ποινής για τα κακουργήματα αυξάνεται κατά δύο έτη όταν ο δράστης επέλεξε το θύμα του λόγω μιας ιδιότητά τους (φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενεαλογικών καταβολών, θρησκείας, αναπηρίας, γενετήσιου προσανατολισμού, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου).

Σε αρκετές περιπτώσεις και επειδή η ποινή μειώνεται λόγω ελαφρυντικών που αναγνωρίζονται από το δικαστήριο, η δικαστική κρίση θα μπορούσε να σταθμίζει τα ειδικά χαρακτηριστικά της ανθρωποκτονίας γυναικών σε βάρος του υπαίτιου. Είναι, όμως, δεδομένο ότι ο όρος γυναικοκτονία θα πρέπει να καθιερωθεί για λόγους αναγνώρισης ως υπαρκτού φαινομένου της κοινωνίας μας».



ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ